بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی تو در خیالت و در ذهن جزئی خود چیزی را می پرورانی که آن برای تو مکروه و ناپسند جلوه می کند ؛ وقتی در عالم خارج با آن رو به رو می شوی ، از آن اکراه داری و می خواهی از آن فرار کنی و بودن آن در کنا ر تو ، تو را می رنجاند . چرا ؟ چون خیالت آن را برای تو مکروه جلوه داده و تو آن را باور کردی ؛ لذا تو آن را زشت می بینی و هر چقدر هم که او زیبا باشد ، چون تو با عینک بد بینی به آن نگاه می کنی ؛ صفات او را معکوس و بد می بینی . او خیرخواه است ؛ اما تو او را شرّ می بینی ، او زیباست ، تو او را زشت می بینی ، او می خواهد به تو نزدیک شود و خیری را به تو برساند ؛ اما تو که در درونت از او کینه داری با بدبینی از او فرار می کنی و اگر هم او به تو خیری برساند ؛ تو آن خیر را به دیده ی بد می نگری و در خیالت تصور می کنی او می خواهد به تو آسیب برساند با او دشمنی می ورزی و از او متنفر می شوی و این تنفر رفته رفته شدت پیدا می کند ؛ تا جایی که با کوچکترین تلنگری از طرف او ( هر چند هم که حق با او باشد ) مثل اسپند از جا می جهی و می خواهی او را آتش بزنی . یعنی این تنفر درونی تو ، عاقبت در جایی به عیان خودش را نشان می دهد و طرف ناباورانه ، به عینه مشاهده می کند که تو تا چه اندازه در دل از او کینه داشتی و او بی خبر از همه جا دوستدار و خیرخواه حقیقی تو بود و.... 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: