بسم الله الرحمن الرحیم

بها و قیمت ما به اندازه ای است که ما ولایت علی (علیه السلام ) را داشته باشیم . هر قدر تو درمسیر اهل بیت ( علیهم السلام )حرکت کرده باشی ؛ همان قدر به جایگاه انسانی خودت نزدیک شدی و هر قدر تو انسان شده باشی ؛ دهان انسانی در تو باز می شود و تو می توانی از غذاهای انسانی بهره مند شوی .

لذا در آخرت وقتی می بینی که برا ی خوردن غذای انسانی دهان انسانی را نداری ، این محرومیت برایت می شود عذاب الیم .

بسم الله الرحمن الرحیم

کسی که درونش از معقولات و حقایق خالی است ؛ این شخص خلأ دارد و می خواهد این خلأ را در بیرون از وجودش پر کند ، لذا دائم از این و آن توقع دارد که چرا تو بی معرفتی و به من سر نمی زنی ؟ چرا مکه رفتی و از من خداحافظی نکردی ؟ چرا من را دعوت نکردی؟ چرا من از مکه اومدم به دیدنم نیامدی ؟ و خلاصه از زمین و زمان انتظارات بیجا دارد ؛ چون خلأ دارد و می خواهد تنها یی اش را با بودن در کنار دیگران پر کند ، حال هرچند که دیگران هم که در اطراف او هستند ، دائم با او باشند و این خلأ را کاذبانه پر کنند ؛ اما او چون در درونش خلأ دارد و خالی است هیچگاه از آنان راضی نخواهد بود و همیشه متوقّع است .اما کسی که درونش پراز معقولات است و به هستی با دیدگاه توحیدی می نگرد ؛ هم خودش در درونش به آرامش رسیده و در درون آرام و ساکن است و هم کسی را که با او همنشین می شود را به این آرامش و پری حقیقی می رساند . چون قبلا عرض شد کسی که به نور وجودش رسید ؛ می تواند این نور را به دیگران هم منتقل کند و با همین پری حقیقی و وجودی به عالم بعدی منتقل می شود و فردا هم این امنیت و آرامش درون را خواهد داشت و با این انیس و همدم درونی خود فردا هم مأنوس است . اما کسی که امروز درونش از این معقولات خالی است و هنوز در چکه زدن دو  دو تای زندگی دنیا غرق است و سرخود را در جاذبه های فانی و تو خالی دنیا گرم کرده و  با این خلأ درونی تا پایان عمر زندگی می کند و با این پری کاذبانه هم از دنیا می رود و این خلأ و خالی بودن درون را با خود به عالم بعد هم منتقل می کند و در آن عالم هم خلأ دارد و تنهاست و این تنهایی او در آنجا وحشتناک است و فردا از این تنهایی خود در عذاب الیم است .

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر گفته اند که ریختن یک قطره ی اشک برای ابا عبدالله (علیه السلام ) آن همه فضیلت دارد و گناهان تو را می شوید ؛ به سبب آن شور حسینی است که تو در دل داری . یعنی به سبب آن شوریدن دل ، اشک سرازیر می شود واین اشک قرب پیدا می کند وگرنه اگر کسی به بهانه ی اشک ریختن بر حسین ( علیه السلام ) بخواهد برای دردهای خود بگرید ؛ این اشک آن قرب را ندارد . وقتی معرفت تو به حسین (علیه السلام ) بالا رفت ؛ در دلت شور و جذبه پدید می آید و این سوز ، که آن اشک همراه با معرفت را به بیرون می ریزد ؛ نشان می دهد که تو حسینی هستی و این حسینی بودن تو را مقام می بخشد و فاعلیت تو را نورانی می کند ، بعد به دنبال این نورانیت ، اشک تو هم فضیلت پیدا می کند و در ازای این چنین اشکی است که آن همه اجر و ثواب و پاداش به تو می دهند . پس مهم حسینی شدن است ، نه فقط برای حسین (علیه السلام ) اشک ریختن !

نه فقط به سبب اینکه او را به قتلگاه بردند ، اشک بریزی و ثواب ببری ؛ بلکه به سبب اینکه حق حسین (علیه السلام ) را ادا نکردند و حقیقت حسین (علیه السلام ) را سر بریدند باید بگری و گریه کنی .

و .... امروز هم ما باید برای آن مظلومه مادری اشک بریزیم و بگرییم که حق او را ادا نکردند و تا امروز حقیقت وجود مقدس آن حضرت چون مخفی ماندن قبرش بر ما مخفی و پنهان مانده .

السلام علیک یا ام الحسن و الحسین شباب اهل الجنه . السلام علیک یا فاطمه بنت رسول الله و رحمه الله وبرکاته صلی الله علیک و علی روحک و بدنک .

بسم الله ارحمن الرحیم

در جواب شما عزیزی که سؤال فرمودید : نظرم نسبت به اروپا چیست ؟ عرض کنم که

انسان امروزی هر چند که دائم در رفاه بسر ببرد و فراتر از آب و نان و لانه و خانه و...

و صاحب ویلا و برج میلاد و در گشت و گذار در شرق و غرب و دور گردون و برج ایفل و... عمر بگذراند و در تصوراتش خودش را خوشبخت ببیند ؛ به مانند شتر در خواب بیند پنبه دانه است و این خوشبختی حقیقی نیست که او می پندارد .

چون تو تا زمانی می توانی از این امکانات زمینی که برای خودت انباشته کرده ای ؛ استفاده کنی که زنده و در قید حیات باشی .

حال تو فکر می کنی نهایتا چند سال دیگر زنده باشی ؟  ده سال یا بیست  یا پنجاه سال دیگر ؟

اگر قرار است تو پنجاه سال دیگر نباشی چرا به دنبال خوشبختی واقعی نیستی ؟ چرا سرمایه ی عمرت را صرف یک خوشبختی کذایی کرده ای و فقط به رفاه جسم و خواسته های جسمانی می اندیشی ، مگر دوام جسم چقدر است ؟!

روح و جان ما ابدی است و ما بعد از اتمام عمر ، از این جهان به جهان دیگر منتقل می شویم و در آنجا یک زندگی ابدی خواهیم داشت . تو برای ابدیت خود و برای رفاه و خوشبختی روح و جان خود چقدر تلاش کرده ای ؟

بله دنیای مجازی اروپا را اگر با چشم ظاهر نگاه کنی که زیباست و فریبنده ! اما اگر فرهیخته باشی و چشم دلت باز باشد ؛ سرمایه ی عمرت را می بینی که دارد در این مجاز صرف می شود ، مانند آن یخ فروشی که ذره ذره سرمایه اش آب می شود و فریاد می زند : بیایید از من یخ بخرید ؛سرمایه ام رفت .

بسم الله الرحمن الرحیم

همواره جسم تو یا در روشنایی روز قرار دارد یا در تاریکی شب و از این دو حالت بیرون نیست . تو هر چه از اول روشنایی روز به سمت شب حرکت کنی ....در وسط روز (ظهر )در اوج روشنایی و نور قرار می گیری ؛ بعد از آن کم کم از روشنایی روز کم می شود و به شب می رسی و در آن تاریکی شب ، اگر در اتاق تاریک و بدون لامپ و روشنایی قرار بگیری ؛ در خیالات خود اجسام و اشکال مختلف را خیال پردازی می کنی و به وهم تصور می کنی که آنها وجود دارند ؛ در حالی که آنها فقط در وهم تو هستند ، اما وقتی با یک روشنایی ، اتاق روشن می شود ؛ می بینی که تمام آن اشکال وهمی که در خیالت می دیدی ؛ همه محو شد و هیچ کدام واقعیت خارجی نداشتند . 

وجود ما عین روشنایی و نور است و ما دائم یا در روشنایی وجودمان هستیم یا در تاریکی وجودمان قرار داریم . با انجام گناهان مکرر تو در ظلمت و تاریکی وجودت قرار می گیری و به علت قرار گرفتن در این ظلمت و تاریکی وجود در خیالت دائم اشکال و اجسام وهمی را می بینی و فکر می کنی آن وهمیات واقعیت دارند و وجودت هم از این خوشی و غم های کاذبانه تأثیر می گیرد و وهمی خوشحال می شوی و وهمی هم ناراحت می شوی ؛ وهمی کینه و بغض دیگران را به دل می گیری و به این و آن می پری ؛ چون در خیالت آنچه تصور کردی را واقعی پنداشته ای .

 پس انسان تا زمانی به نور و روشنایی وجودش نرسیده و تا زمانی در مسیر نور حرکت نکند و به یقین نرسد ؛ دائم دنیا و اطرافش و تمام تصوراتی که در ذهن خود به وهم دارد را واقعی تصور می کند و بر همین اساس هم با دیگران برخورد و رفتار می کند .

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام )چون با بینش واقع بینانه به دنیا می نگرد و واقعیت دنیا را می بیند می فرماید : " دنیا در نظر من از عطسه ی بزی بی ارزشتر است "  

کسی هم که به این ادراک در وجود و به روشنایی وجودش بار یابد و به نور برسد ؛ بی ارزشی دنیای مجازی را به چشم می بیند و سرمایه ی وجودش را وقف این دنیای فانی نمی کند . 

بسم الله الرحمن الرحیم

جگر گوسفند را نهایتا تا چهار یا پنج روز بیشتر نمی توانی در یخچال نگه داری ، بعد از روز پنجم باید آن را در سطل آشغال بیندازید ؛ پس جگر تا چهار روز فرصت دارد که در آتش برود و پخته و خورده شود تا با خون انسان یکی شود . حال اگر جگر در این مدت نخواست در آتش برود و همچنان خواست در یخچال بماند ؛ بعد از این پنج روز خواص و موادش از بین می رود و فاسد می شود و دیگر باید آن را دور ریخت . انسان تا چهل سال فرصت دارد در آتش مصیبات و فشارها و بلاها آزمایش و پخته شود و راه خود را پیدا کند . یعنی تا چهل سال به انسان فرصت داده اند تا با پذیرفتن بلاها و دردها پخته شود تا به قرب برسد و با امام جانش همراه شود و حرکت کند . حال اگر انسانی تا چهل سال نخواست در این آتش برود تا پحته شود ؛ تمام مواد درونی اش فاسد می شود و دیگر از خاصیت انسان بودن می افتد و به ناچار باید او را در سطل زباله دوزخیان بیندازند و هیزم جهنم شود . 

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز در دار دنیا هر کس بر اساس در آمدی که دارد؛ می تواند خانه و ویلایی وسیع در بهترین نقطه ی این زمین خاکی داشته باشد . یعنی درآمد اوست که محل خانه و جایگاه خانه را برای او تعیین می کند . هرچه درآمدش بیشتر ، رفاه بیشتر و خانه اش وسیع تر و وسایل و دکوراسیون خانه هم گسترده تر و شیک تر .

بهشتی که ما همیشه به عنوان مقصد از آن یاد می کنیم ؛ نازلترین طبقه ای است که فردای قیامت شخص به آن جایگاه می رسد . بهشت بر اساس اعمال ما طبقه بندی شده و طبقات بالای آن فردوس است و رضوان و......

این درآمد وجود ی که تو امروز کسب و اکتساب می کنی ؛ فردای قیامت تعیین می کند تو در کدام طبقه ی بهشت باید جای گیری . یعنی هر چه در آمد وجودی تو و تلاش و مجاهده ی تو در جهت انسان شدن و کسب معارف و چشیدن معارف و ظهور دادن آن اسماء الهی در تو قوی تر باشد ؛ فردای قیامت می توانی در جایگاهی بالاتر و در اعلی علیین قرار بگیری .

بسم الله الرحمن الرحیم

تو با دل باید نماز بخوانی نه با زبان !   وجود نمازگزار بر اساس رتبه ای که دارد و روحش در هر عالمی که قرار گرفته و ساکن شده ؛ در همان عالم هم نماز می خواند یعنی اگر وجهه رویش به جانب بالاست ، در نماز هم به بالا عروج می کند و از بالا تأثیر می گیرد و با این عروج به سبکی و آرامش می رسد و بعد از نماز هم این آرامش را حس می کند .

اما اگر وجهه ی رویش به پایین و به زمین است ؛ در زمین سیر می کند و ثقل می گیرد و دیگر عروج ندارد ؛ بلکه از پایین اثر می گیرد و سنگین می شود و بعد از نماز هم این سنگینی را حس می کند .

دل باید نماز بخواند نه زبان !  و عروج تو در نماز با قلب است نه با قلب صنوبری !

البته نباید فراموش کرد که زبان و اعضاء و جوارح ما هم بنا به تکلیفی که دارند باید اذکار نماز را بخوانند و با صحیح خواندن نماز ،وظیفه ی خود را به نحو احسن ادا کنند و در اینکه باید نماز را صحیح و به زبان عربی بخوانیم رازی نهفته است که فعلا از آن صحبتی نمی کنیم تا بعد ، اما باید دانست که اصل توجه دل است که در نماز تو را به عروج می رساند .

بسم الله الرحمن الرحیم

سر سفره ای که غذای لذیذ گذاشته اند و تو به علت اینکه معده ات خراب است نمی خوری ؛ چون می دانی اگر بخوری به معده ات ضرر رساندی ،

اما خیلی راحت سر سفره ی گناه می نشینی و با اینکه می دانی به روح تو ضرر می رساند و

فردا آبروی تو را در نزد حق تعالی می برد راحت گناه می کنی و

هنوز به این باور نرسیدی که فردای قیامت این گناه روح تو را زشت می کند .  

بسم الله الرحمن الرحیم

گل طبیعی رنگ و بوی طبیعی دارد و تو را واقعا مسرور می کند .

گل مصنوعی به وهم بو و رنگ دارد و به وهم  هم تو را مسرور می کند .

غذای مصنوعی تو را رشد نمی دهد و  خدای مصنوعی تو را جواب نمی دهد .

ما آدمها چون صورت واقعی و طبیعی اشیاء را پیدا نکردیم  سر در گم مانده ایم و به مصنوعی آن رو کرده ایم .

تو عشق را هم مصنوعی و مجازی یافته ای ؛برای همین از عشق واقعی و حقیقی دور مانده ای .

 چون از خود دور شده ایم ؛ خود را در جاذبه های فانی دنیا جستجو می کنیم .

خود را دور می زنیم و از خود هی دور  و دورتر می شویم.