بسم الله الرحمن الرحیم

مردم چهار گروه اند : گروهی بیدار ، گروهی خواب ،

گروهی بیداری هستند که خود را به خواب زده اند ،

و گروهی خوابند و خود را بیدار نشان می دهند .

آنان که بیدارند، به حق الیقین رسیده اند و حق را می گویند.

حق برایشان روشن است و در این بیداری عبادت می کنند و

راه می روند و عمل می کنند.

آنان که خوابند، دائم غیر حق را می گویند، چون حق را پوشیدند،

حق از باطل را تشخیص نمی دهند و خلاف حق راه می روند، و عمل می کنند.

آنان که بیدارند و خود را به خواب زده اند ، حق را می دانند

اما از حق رو گردانند و نشان می دهند که نمی دانند و با حق عناد دارند .

این گروه را به سختی می توان به راه آورد ، چون خود را به خواب زده اند .

اما گروهی که حق را نمی دانند ، وقتی به حق معرفت پیدا کنند ،

 راحت تر از این گروه به راه می آیند .

گروه آخر خوابند ، اما خود را بیدار نشان می دهند،

این گروه کاملا با حق بیگانه اند و حق را نمی شناسند

اما در ظاهر امر صورت اسلام را دارند و نشان می دهند که حق را قبول دارند ،

 اما وقتی در میدان امتحانی حق را مخالف خواسته هایش می بیند ،

ناسازگاری با حق در او به آشکار می شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علی النسوه البارزات

بسم الله الرحمن الرحیم

کربـــــــــلا منتظر است !

امان از دل زینب(س)    شیعیان ! ناله زنان  

در مسیرش     همه ی راه کنید  گل باران !

کربلا !    ضجّه زنان   زینب از راه رسیـد

اشک چشمان ترش را به تبرّک گیریـــد

خاک زیر قدمش برداریـــــــــــــد

همه بر چشم زنیـــد     سرمه زنان !

کربلا می نالد !    زینب از راه رسیـد

همه دلها به زیر قدمش   پهن شده

تا پیاده شود از           مرکب خود

همه تان             بشتابیـــــــــد

کربــــــــــــــلا     منتظر     است

شعر از ایرانمنش

بسم الله الرحمن الرحیم

همه چیز یک شیعه باید گویای بینش و منش امامش باشد و

این همان حقیقت تمسّک است .

تمام حرکات یک شیعه برای امام شناسان و

آنان که امام را نمی شناسند باید زیبایی ها را تداعی کند .

اگر کارهای ما ناقص است و مردم از رفتار و اعمال برخی از مذهبی ها فراری هستند،

و اگر امر به معروف و نهی از منکر ما، هیچ تأثیری ندارد،

برای این است که به ولایت علی (ع) انجام نشده است .

بسم اله الرحمن الرحیم

مفضل بن عمرگوید: امام صادق (علیه السلام ) به من فرمود:

کسی که علیه مؤمنی روایتی نقل کند و منظورش از آن نقل آن روایت

عیبجویی و بردن آبروی آن مؤمن باشد تا از چشم مردم بیفتد،

خداوند او را از دوستی و ولایت خود به دوستی و ولایت شیطان بکشاند

و شیطان نیز او را نمی پذیرد .

بسم الله الرحمن الرحیم

شما وقتی ناخن های دستتان را کوتاه می کنید و در سطل آشغال می ریزید، دیگر هیچوقت به سراغ آنها نمی روید و به آنها نگاه و توجه هم نمی کنید. چرا؟ چون به خوبی دریافته اید که  جدایی از آنها باعث رشد شما می شود و به بی ارزشی انها یقین کامل دارید؛ لذا بعد از جدایی از آنها نه تنها احساس ناراحتی نمی کنید ، بلکه احساس سبکی و راحتی دارید .

انسانی که با پا گذاشتن در مسیر عبودیت، پستی و نا چیزی دنیا برایش رو شده و فانی بودن دنیا را به عینه دیده ؛ هرگز به آن دل نمی بندد. لذا وقتی در میدان امتحانی آنچه از عالم ماده که در دست دارد را از دست می دهد ، نه تنها احساس درماندگی و شکست نمی کند ، بلکه با از دست دادن آنها منیّت ها و خودیها و....از او کنار می رود و احساس می کند ، چقدر روحش سبک و لطیف و .....شده و ...

بسم الله الرحمن الرحیم

رانده شدن از آستان خدا ، یعنی وقتی به نماز ایستاده ایم، فکر و دلمان در مغازه ها ،

دنبال درس و مشق فرزندان و در پی مال و مقام  باشد، تا زمانی که در این امور سیر می کنیم،

پشت در هستیم و به آستان او وارد نشده ایم .

بسم الله الرحمن الرحیم

جز ناله برآن ضجه هایت زینبا ! مرهم ندارم

جز اشک بر زخمت ضمادی نیست ،

ای جان ! بمیرم

جز صبر بر راهی که رفتی نیست چاره ،

از کوفه تا شام بلا ،یک سر بنالم

با سوختن تو ، سوخته ام اُم المصائب

جز سوختن از دل ، آه بر خاستن ندارم

هر دم زدم اشک و فغانها ،ناله از دل

آرام نشد این قلب مجروحم ،

دمادم با تو سوزم

 آن دم که گفتی : واه علیّا ! واه محمد

خدایا تو قبول کن ،

این کشته زما ؛ ال مجمد(ص)

شعر از ایرانمنش