بسم الله الرحمن الرحیم

انسان همیشه دنبال آرامش می گردد و به علت اینکه جهل دارد نتوانسته آرامش واقعی را بیابد؛

چون شیطان نمی خواهد انسان به این آرامش درونی دست پیدا کند و می خواهد انسان همیشه در تزلزل باشد

و با این تزلزل درون به عالم بالا منتقل شود؛ لذا این طلب انسان را زیرکانه رنگ کذایی می زند و

آن را آرامش بخش جلوه میدهد و انسان بیچاره هم آن را با حماقت می پذیرد و

در خیال خودش با این آرامش کذایی خوش است و هیچ گاه دنبال آرامش

واقعی نمی گردد؛ چون شیطان آن را روزی در قالب سنتور زدن ،

روزی در خودآرایی خودی ها، روزی در شرکت جلسات کذایی خوش بودن و رقصیدن و  

... رنگ زده و به او داده و تا به امروز انسان را به دنبال خودش کشانده و

می کشاند تا روزی که او را در بیچارگی تام برساند و درعذاب الیم قیامت رها کند.

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند امروز به تو مهلت می دهد؛ بزرگی کنی و آبروی طرف را ببری، اسیرش کنی و...

اما در آخر تو خود کوچک می شوی و در جایی کوچکی خودت را خواهی دید.

همچنان که به ابلیس

 مهلت داد تا بزرگی کند؛ بعد از خدا طرد و دور و کوچک شد. 

 آنکه تحقیرش می کردی رفت و حال تو ماندی و جز کوچکی چیزی به همراه نداری 

و با همین هیچی می خواهی جلوی خدا بایستی و بگویی: خدایا به من عنایت کن

 می فرماید من به تو بزرگی داده بودم و عزیزت کردم؛ اما تو این بزرگی را به دیگران فروختی، 

 خود را بزرگ و دیگران را کوچک دیدی و خود را کوچک کردی.