بسم الله الرحمن الرحیم

انسان امروزی کم کم به مرور زمان آنقدر غذای این دانی (جسم ) را به خورد آن عالی (روح ) داده ؛ که خود بخود سرش رو به پایین برگشته و به یک حیوان انسان نما تبدیل شده . لذا  وجهه

ی رویش به طرف پایین برگشته و حالات و مقتضیات یک حیوان در او نمودار شده و لذا بدون توجه به گرسنگی و ضعف و درد  دیگران فقط به فکر خوردن و خوابیدن است ؛ چون فقط جلوی پای خودش را می بیند و فقط خودش و منفعت خودش را می بیند و روز به روز طلب او به این چریدن و گردش و تفریح و ........ بیشتر می شود و چون طبیعت ثقل دارد ؛ لذا بعد ازخستگی زیاد

از تفریح و چریدن در طبیعت  ؛ ثقل طبیعت براو غالب می شود و او هم  سنگین می شود و خودبخود به خوابی عمیق فرو می رود یعنی روحش از این سنگینی و ثقل طبیعت سنگین و کرخ می شود و این بیهوشی و خواب در او ادامه پیدا می کند ...... تا وقتی که او را بیدار می کنند که  ( چه وقت خواب است تو را ) و خود را در عالم بالا و در موطن خود می بیند و ندای واحسرتا

ی او بلند می شود ، چون او در روی زمین دائم سرش رو به پایین بو ده و از آسمان وجودش بی خبر بوده  و اصلا به خودش (خود عالی ) فرصت نمی داد سرش را بالا بگیرد و آسمان وجودش را ببیند . لذا وقتی در آن جایگاه بلند قرار می گیرد و می بیند دهان خوردن غذاهای آسمانی را ندارد ؛ برایش می شود عذاب الیم ، عذاب عظیم

قران در سوره بقره آیه ی 7  می فرماید : "ختم الله علی قلوبهم و علی سمعهم و علی ابصارهم غشاوه و لهم عذاب عظیم "

"خدا بر دلها و شنوایی شان مهر نهاده و بر چشمانشان پرده ای است و آنها را عذابی بسیار بزرگ است " 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: