بسم الله الرحمن الرحیم
اسم هر چیز ، علامت و دلیل به سوی آن است که علم و نشانه برای همان شیء می شود . مثلا به ما گفته اند هر کار و حرکتی را با گفتن " بسم الله الر حمن الرحیم " آغاز کنیم و هر عملی که بدون " بسم الله الرحمن الرحیم" آغاز شود ، ابتر است ؛ یعنی نتیجه و ثمر ندارد . پس موجود با گفتن " بسم الله الرحمن الرحیم " خود را علامت گذاری می کند ؛ اما نه با گفتن " بسم الله " لفظی ، بلکه با حرکت در مسیر " الله " در جلوه ی رحمان و رحیم . یعنی فعل و اندیشه ی سالک ، علامت و رنگ نشانه ی "الله " را در جلوه ی رحیمیت و رحمانیت می گیرد . در حقیقت ، داغ عبودیت حق تعالی را بر پیشانی خود حک می کند و ناصیه اش را تحت عنوان عبد بودن به نمایش می گذارد که فعل و صفت حضرت حق تعالی از او ظاهر شود .
نظرات شما عزیزان:
برچسبها:
عشق ورزی
شناخت ولی نعمت
در محضر آیت اله بهجت قدس سره
فضیلت ذکر علی علیه السلام
راز مشکلات زندگی 2
تولی دیگر (14)
اجازه ظهور
راضی بودن به کردار دیگران
اولین مصیبت عالم
عید ولایت مبارک
نشانه کمبود انواع ویتامین ها
این الرجبیون
گذشته ی ما...
برای عرض ادب مردم شام
لب های عطشان
پاکسازی ضمیر4
پاکسازی ضمیر 3
امامت در صحیفه سجادیه