حال اگر ما بدانیم که این شمع عمر ما کوتاه است . تا این شمع عمرمان روشن است و روشنایی دارد باید در این روشنایی دنبال آن کنتور برق وجودمان بگردیم و تلاش کنیم تا امام وجودمان را بیابیم . چون به محضی که کلیدسرّوجودمان روشن شود ، به تمام گنج درونمان دست پیدا می کنیم . اما اگر بدون بصیرت به این شمع عمر اکتفا کنیم و با آن کوتاهی عمرمان بخواهیم با تجربیات شخصی و غلط خودمان حرکت کنیم در توهمات خودمان قدم گذاشته ایم و فقط جواهرات جلوی پای خودمان را می بینیم و به همین دل خوش می کنیم و از جواهرات ملکوت و جبروت جانمان تا ابد محروم خواهیم ماند .
نظرات شما عزیزان:
برچسبها:


















