بسم الله الرحمن الرحیم
بنی آدم کم کم به محیط زمین و به زندگی در این زندان و به غذاهای آماده ی طبیعت عادت کردند و با زمین و
زمینیان انس و الفت گرفتند و به مرور زمان در همین زمین زاد و ولد کردند و روز به روز جمعیت آنان زیاد و زیاد تر
شد . هر چه از مدت ماندن آنها در زمین بیشتر می گذشت آنها به زمین و غذا و پوشاک و جاذبه های کاذب
بیشتر رو می آوردند ؛ چون ذرق و برق عالم ماده باعث شده بود آنها موطن اصلی خود را فراموش کنند ؛
تا جایی که یادشان رفت ؛ در زندان و سجن طبیعت اسیرند. چون زمین را خانه و موطن اصلی خود پنداشتند و
تمام انرژیهای خود را در این خانه ی کذایی ریخته و تمام سرمایه ی عمرشان را صرف آباد کردن این خانه کردند و
دیگر نه تنها به آزادی خود و برگشتن به وطن فکر نمی کردند ؛ بلکه اگر کسی هم پیدا می شد و
به آنها این برگشت را یاد آوری می کرد ؛ به دیده ی بدبینی به او نگاه می کردند .اگر هم روزی نگهبان و دربان
زندان (عزرائیل ) در خانه شان را می زد و روز آزادی را به آنها اعلان می کرد , داد و فریاد راه می انداختند که ما
این مال و فرزندان و اهل خانه مان را چگونه رها کنیم و برگردیم ؟ ما را به کجا می برید خانه ی ما همین جاست !
بله امروز بشر با تسویف و تسویل شیطان به خوابی عمیق فرو رفته ؛ و فراموش کرده ؛ روزی نه چندان دور
نگهبان این زندان درب تک تک خانه هاشان را خواهد زد و آنها را از خواب بیدار می کند و اعلان می کند که امروز ،
آخرین روز اقامت تو در زمین است ، لطفا خانه را تخلیه کن و به مستأجر بعدی ببخش و خود به خانه ات برگرد .
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
زندگی آسان نمی شود، تو قوی تر می شوی مژده بهشت چرا میگویند شهید زنده است؟ عشق ورزی شناخت ولی نعمت در محضر آیت اله بهجت قدس سره فضیلت ذکر علی علیه السلام راز مشکلات زندگی 2 تولی دیگر (14) اجازه ظهور راضی بودن به کردار دیگران اولین مصیبت عالم عید ولایت مبارک نشانه کمبود انواع ویتامین ها این الرجبیون گذشته ی ما... برای عرض ادب مردم شام لب های عطشان پاکسازی ضمیر4 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
